Czytając art. o szkodliwości i ogłupianiu telewizji zastanawiam się, dlaczego jeszcze ostro nie ograniczyłem możliwość oglądania telewizji swoim dzieciom. Jednak zrobię to, już od dziś.

Jak wynika z wieloletnich dociekań Michela Desmurgeta, neuro-kognitywisty, dyrektora badawczego w zakresie neurobiologii Centre National de la Recherche Scientifique w Lyonie, telewizja wywiera negatywny wpływ na wiele spośród obszarów życia człowieka.

Twierdzenie o negatywnym wpływie telewizji na funkcjonowanie człowieka potwierdzają różnorodne badania, realizowane przez międzynarodowe ośrodki badawcze. Ich wyniki Desmurget przedstawił w przetłumaczonej na język polski pracy „TV Lobotomie – La vérité scientifique sur les effets de la télévision” z 2011 roku.

Jak tłumaczy francuski badacz, rzeczywistość jest przerażająco prosta. Spędzanie blisko godziny dziennie przed telewizorem przez 2-letnią Sophie poskutkowało 2-krotnym wzrostem ryzyka zaburzeń koncentracji w wieku późniejszym. Dwie godziny dziennie spędzane przed telewizorem przez 4-letniego chłopca przynoszą aż trzykrotny wzrost nadwagi. 15-letnia Lina oglądająca regularnie popularne amerykańskie seriale obyczajowe takim zachowaniem blisko 3-krotnie powiększa ryzyko zajścia w niechcianą ciążę.

Telewizja stała się jedną z najpoważniejszych cywilizacyjnych „plag”, przynosząc zwiększone zagrożenie alkoholizmem, otyłością, przemocą. Wywiera negatywny wpływ na wyniki szkolne, kompetencje językowe, umiejętność koncentracji a także na jakość snu. Co nie przeszkadza równocześnie mediom odrzucać te fakty, mimo wieloletnich badań i weryfikacji dotychczasowej wiedzy naukowej na ten temat.

Desmurget podsumowując tą sytuację nie pozostawiając złudzeń: dla dzieci „telewizja jest ontogenetyczną katastrofą”. Prawda ta nie jest nawet tolerowana w przestrzeni publicznej. Dotyczy to także Stanów Zjednoczonych, kraju w którym do tej pory problemom związanym z wpływem telewizji na zdrowie i funkcjonowanie człowieka poświęcono do tej pory najwięcej uwagi.