W wielu parafiach na kilka minut przed rozpoczęciem Mszy w nocy, z Uroczystości Narodzenia Pańskiego, odczytuje się/śpiewa się następujący fragment z Martyrologium Kościoła Rzymskiego.
W roku (5199) pięć tysięcy sto dziewięćdziesiątym dziewiątym od stworzenia świata, gdy Bóg stworzył na początku niebo i ziemię;
W roku (2759) dwa tysiące siedemset pięćdziesiątym dziewiątym po potopie;
W roku (2015) dwa tysiące piętnastym po narodzeniu Abrahama;
W roku (1510) tysiąc pięćset dziesiątym po wyprowadzeniu ludu izraelskiego pod wodzą Mojżesza z niewoli egipskiej;
W roku (1032) tysiąc trzydziestym drugim od czasu, gdy Dawid został namaszczony na króla;
W (65) sześćdziesiątym piątym tygodniu lat według proroctwa Daniela;
W (194) sto dziewięćdziesiątej czwartej olimpiadzie według kalendarza greckiego;
W roku (752) siedemset pięćdziesiątym drugim po założeniu miasta Rzymu;
W (42) czterdziestym drugim roku panowania Oktawiana Augusta, gdy na całym świecie pokój zapanował;
W (6) szóstym okresie historii świata;
Zechciał Jezus Chrystus, Przedwieczny Bóg i Przedwieczny Ojca Syn, uświęcić świat przez swoje błogosławione przyjście.
Był On poczęty z Ducha Świętego i po upływie dziewięciu miesięcy narodził się jako człowiek w Betlejem Judzkim z Maryi Panny.
Święcimy narodzenie Pana naszego, Jezusa Chrystusa według ciała.
Słowo przyszło do swojej własności, a swoi Go nie przyjęli. Wszystkim tym jednak, którzy Je przyjęli, dało Moc, aby się stali dziećmi Bożymi, tym którzy wierzą w Imię Jego.
A Słowo stało się ciałem i zamieszkało wśród nas. I oglądaliśmy Jego chwałę, chwałę, jaką Jednorodzony otrzymuje od Ojca, pełen łaski i prawdy.