Dzisiaj po raz trzeci i ostatni obchodzimy liturgiczne wspomnienie bł. Jana Pawła II jako błogosławionego. Od przyszłego roku czcić go będziemy jako świętego Kościoła katolickiego.
Nie oznacza to, że dotąd nie uznawaliśmy go za świętego, albo coś zmieniło się w sposobie oceny przez Kościół jego życia. O tym, że jest świętym, czyli że jego życie odznacza się heroicznością cnót, Kościół zadecydował, dokonując jego beatyfikacji.
Jeśli Kościół decyduje się ogłosić kogoś świętym, znaczy to, że poleca, aby jego kult obowiązywał w całym Kościele powszechnym, a nie tylko – jak w przypadku błogosławionych – w Kościele lokalnym.Na razie wspomnienie obowiązkowe bł. Jana Pawła II obejmuje tylko diecezję Rzymu oraz wszystkie diecezje polskie, a także te diecezje na świecie, które uzyskały zgodę Kongregacji ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów.
Dzień wspomnienia liturgicznego danego świętego jest dla nas okazją, by podziękować Bogu za dar świadka, który swoim przykładem życia zachęca nas do świętości; jest okazją, by zwrócić się do jego wstawiennictwa, wreszcie wsłuchać się w treść przesłania, które nam pozostawił. Bardzo syntetycznie treść kultu Bł. Jana Pawła II streszcza kolekta mszalna przeznaczona na dzień jego wspomnienia: Boże, bogaty w miłosierdzie, z Twojej woli błogosławiony Jan Paweł II, Papież, kierował całym Kościołem, spraw, prosimy, abyśmy dzięki jego nauczaniu z ufnością otworzyli nasze serca na działanie zbawczej łaski Chrystusa, jedynego Odkupiciela człowieka. Prawdziwy kult Jana Pawła nie polega więc na wzmożonej sprzedaży kremówek, ani na wzruszeniach związanych ze wspomnieniem jego pielgrzymek do Polski i spotkań z nim w Watykanie utrwalonych na fotografiach na ścianach naszych domów, nawet nie na akcjach i koncertach organizowanych pod jego patronatem, których laureatami lub wykonawcami bywają osoby dalekie stylem życia od moralności, którą głosił.
W jego kulcie chodzi stale o to, byśmy dzięki jego nauczaniu otwierali serca na działanie zbawczej łaski Chrystusa. Właściwym więc działaniem służącym uczczeniu Jana Pawła II jest poznawanie jego nauczania. Kto z nas, nie będąc zmuszony okolicznościami naukowymi lub zawodowymi, sięga po dokumenty Jana Pawła II, czyniąc z nich przedmiot swojej refleksji? Kto wraca do jego homilii i przemówień, w których ukazywał drogę i zachęcał do świętości? Kto z nas naśladuje jego stanowczość i przejrzystość w odróżnianiu zła od dobra i nazywaniu po imieniu tego, co niewłaściwe, nie wchodząc w pertraktacje i kompromisy ze złem? Kto z nas próbuje naśladować jego przykład szacunku dla każdego człowieka, ujmowania się za ubogimi i pokrzywdzonymi, wsłuchiwania w potrzeby ludzi i wstawiania się za nimi w modlitwie?
Gdyby to ode mnie zależało, przyznałbym Radiu Maryja, na którego antenie wciąż słyszę słowa nauczania wielkiego Papieża i głęboką refleksję nad treścią jego nauczania, najwyższą z możliwych nagrodę za tak wielki wkład w upowszechnianie świętości i przesłania Jana Pawła II. Działalność tej rozgłośni jest nieoceniona i sama przez się świadczy o szczerej miłości do Jana Pawła II.
Dzisiaj, we wspomnienie liturgiczne Jana Pawła II poprośmy go nie tylko o wstawiennictwo w naszych osobistych potrzebach, chorobach i bolączkach, ale też o to, by wypraszał nam wierność Chrystusowi, jedynemu Odkupicielowi i ufność w Jego miłosierdzie. Niech fascynacja jego świętością zachęca nas, byśmy i my zdecydowali się iść tą samą drogą, nie odkładając na później naszej decyzji.
źródło: http://www.naszdziennik.pl/wiara-kosciol-w-polsce/57530,wspomnienie-bl-jana-pawla-ii.html
