Zachęcam serdecznie do przeczytania bardzo obfitej lektury dotyczącej Boskiego planu ratunkowego dla ludzkości ukazanego w trzech ważnych objawieniach:
http://adam-czlowiek.blogspot.com/2013/09/kropka-nad-i-modlitwa-pokuta.html
1. Objawienia dotyczące kultu Najświętszego Serca Pana Jezusa, przekazane Małgorzacie Marii Alacoque w XVII wieku we Francji;
2. Objawienia dotyczące kultu Niepokalanego Serca Najświętszej Marii Panny, przekazane dzieciom w XX wieku w Fatimie w Portugalii;
3. Objawienia dotyczące Intronizacji Pana Jezusa na Króla Polski, przekazane Rozalii Celak w XX wieku w Krakowie w Polsce.
Niezwykle ciekawie wygląda sprawa propozycji skierowanej przez Pana Jezusa do króla Francji Ludwika XIV.
Podczas jednego z objawień danego św. Małgorzacie w roku 1689 Chrystus Pan zwrócił się za pośrednictwem tej pokornej zakonnicy do Ludwika XIV słowami:
„Oznajmij pierworodnemu synowi Mego Serca, że jak otrzymał swoje urodzenie na mocy Mojego Dziecięctwa, to narodzenie do łaski i chwały wiecznej otrzyma przez poświęcenie się Mojemu Sercu. Pragnie Ono bowiem królować nad jego sercem, a za jego pośrednictwem nad sercami wielkich tego świata”.
Król królów postawił też konkretne warunki królowi Francji: miał on wraz z całą rodziną poświęcić się Najświętszemu Sercu, czcić Je publicznie, zbudować świątynię pod wezwaniem Najświętszego Serca, szerzyć wśród wojska kult obrazu Serca Jezusowego i tym wizerunkiem ozdobić królewskie sztandary. W zamian Pan Jezus obiecał Francji i jej królowi szczególną opiekę i błogosławieństwo we wszystkich sprawach: że będzie strzegł jej mieszkańców, a wszystkich wrogów złoży u jej stóp, jeśli zarówno król, jak i poddani szerzyć będą między narodami nabożeństwo do Jego Najświętszego Serca.
Niestety ta prośba Pana Jezusa nie został przyjęta przez władców francuskich (Ludwika XIV, Ludwika XV i Ludwika XVI) i w 1789 roku, dokładnie 100 lat po złożeniu niebiańskiej propozycji, wybuchła Rewolucja Francuska. Król Ludwik XVI, którego pradziadek nie przyjął prośby o poświęcenia siebie i Francji Najświętszemu Sercu Pana Jezusa został ścięty 21 stycznia 1792 roku. Nie pomogła nawet deklaracja króla, który już jako więzień w Temple, obiecał dokonać uroczystego poświęcenia Sercu Jezusa swojej osoby, swojej rodziny i swojego królestwa – jeżeli odzyska wolność, koronę i władzę królewską. Było już za późno, król wyszedł z więzienia już tylko na szafot.
Z tej historii można wysnuć wniosek, że również prośba związana z Intronizacją Pana Jezusa na Króla Polski może mieć ograniczenie czasowe. Obyśmy jako naród nie przespali przyznanego nam czasu. Załóżmy, że otrzymaliśmy podobnie jak Francuzi 100 lat, wówczas możemy obliczyć, że nasz czas skończy się za 24 lata w 2037 roku.
Podobnie może wyglądać sprawa z zawierzeniem Rosji Niepokalanemu Sercu Marii co ma przynieść pokój na świecie. Objawienie miało miejsce w 1917 roku (Fatima), tak więc do końca „oferty” zostało 4 lata.
fot. wikipedia
