W Kościele pw. Najświętszej Maryi Panny i św. Tomasza Kantuaryjskiego w Sulejowie od kilku lat swoje miejsce znalazł, w dość niezwykłych okolicznościach, obraz Matki Bożej Różańcowej z Pompejów.

Ale po kolei. Najpierw cofnijmy się okiem wyobraźni do roku…79.

Historia Pompejów

W regionie dzisiejszej Kampanii we Włoszech w czasach cesarstwa rzymskiego u stóp Wezuwiusza, leżały malowniczo położone miasteczka Pompeje i Herkulanum. I właśnie w sierpniu 79 r. nastąpił tragiczny koniec tych dwóch miasteczek. Przez stulecia porośnięty zielenią i przyjazny ludziom wulkan Wezuwiusz zaczął ziać ogniem, wyrzucać kamienie i lawę. Następowały po sobie coraz silniejsze trzęsienia ziemi. W nocy 24.08.79 r. nad Pompejami i Herkulanum zawisła przerażająca ciemna chmura pyłów wulkanicznych, a na miasteczka spadł deszcz rozżarzonych żużli i kamieni. Wszystko i wszystkich zasypywał mokry i gęsty popiół, zalewała lawa, dusiły gazy wulkaniczne. Trzy dni trwała nieprzerwana erupcja w wyniku której miasta pokryła warstwa popiołów o grubości 5 – 6 m. Zginęło ponad 2 tys. osób, wielu zdołało uciec. 1700 lat przeleżały pod zastygłą lawą zasypane miasteczka. Pod koniec XVI w. podczas prac przy budowie kanału, odkryto starożytne napisy. Poszukiwania przeprowadzone w pobliżu potwierdziły istnienie pod ziemią ruin miasta. Metodyczne działania w tym kierunku rozpoczęto w 1861 r. pod nadzorem Giuseppe Fiorellego, a od 1909 r. pracami kierował Vittorio Spinazzoli.

Popioły pokrywające Pompeje szybko zastygały zachowując wewnątrz kształt pogrzebanych ciał. Fiorelli zaprojektował metodę wykonywania ich gipsowych odlewów. Przez mały otwór wlewał gips sztukatorski, który wypełniał całą pustą przestrzeń. Po związaniu gipsu usuwał warstwę popiołu odsłaniając odlewy ciał, przedmiotów, elementów budynków mieszkalnych, świątyń.

Prace archeologiczne i badania w Pompejach i Herkulanum trwają do dziś. 2/3 zastygłych miast zostało odsłonięte i udostępnione zwiedzającym.

Ocaleni mieszkańcy Pompejów zaczęli powoli odbudowywać swoje domostwa w niedalekiej okolicy od zastygłego pierwotnego miasta. I właśnie w roku 1872 do tej wyniszczonej okolicy przybył Bartolo Longo. Podczas studiów prawniczych przeżywał on kryzys wiary i padł ofiarą satanistycznej sekty. Ujrzawszy nędzę i rozpacz mieszkańców Pompejów, jak pisze we wspomnieniach „sam popadł w rozpacz i był bliski samobójstwa”. Rozmyślając nad własnym położeniem doszedł do wniosku, że jeżeli stan kapłański jest wieczny to kapłaństwo i wiara w szatana obowiązuje na zawsze. Przerażony i pewny potępienia usłyszał głos

„ten kto szerzy mój różaniec, będzie ocalony”.

Longo padł na kolana i przyrzekł że nie opuści tej dzikiej, zaniedbanej i biednej krainy, dopóki nie spopularyzuje w niej Różańca. Wstępuje do klasztoru dominikanów i zajmuje się działalnością charytatywną i misyjną w Pompejach. Z początku pompejańczycy z rezerwą podchodzili do nauk Longo. Jednak widząc jego zaangażowanie nabrali do niego zaufania i wspólnymi siłami zaczęli odbudowywać miejscowy kościółek. Longo zorganizował misje parafialne a na ich zakończenie sprowadził z Neapolu poważnie zniszczony zębem czasu obraz Matki Bożej Różańcowej w otoczeniu św. Dominika i św. Róży. Obraz o małej wartości artystycznej, bez mała ze śmietnika przywiózł do Pompejów wieśniak na wozie z obornikiem. Obraz po pewnym czasie poddano renowacji – uczynił to najpierw nieudolnie lokalny malarz, a parę lat później znany artysta Fryderyk Maldarelli, profesor neapolitańskiej Akademii Sztuk Pięknych – w trakcie której św. Róża zastąpiona została św. Katarzyną ze Sieny…

W 1891 r., konsekrowano bazylikę Pani Różańcowej w Pompejach.

Do łaskami słynącego obrazu Matki Bożej z Pompejów przybywa ok. 6 milionów pielgrzymów rocznie. Sanktuarium jest głównym obiektem położonego u stóp Wezuwiusza miasta Pompeje, które liczy obecnie 24 tys. mieszkańców, mniej więcej tyle samo co przed wybuchem wulkanu.

Sanktuarium Matki Bożej Różańcowej odwiedził na początku swojego pontyfikatu 21 października 1979 r. błogosławiony Jan Paweł II.

Historia Obrazu Matki Bożej Różańcowej z Pompejów w Sulejowie

Kopia obrazu Matki Bożej Różańcowej z Pompejów znajduje się również i w cysterskim Kościele w Sulejowie i również trafiła tu …ze śmietnika.

W grudniu 2002 r. przybył na plebanię ojców cystersów bardzo zmartwiony mężczyzna. Zwrócił się z prośbą do naszego o. Proboszcza Augustyna o umożliwienie zobaczenia wnętrza Kościoła. Chciał on sprawdzić, czy pod chórem po prawej stronie znajduje się otwór w murze. Kiedy wszedł, zobaczył i powiedział „tak, to ten kościół”. Faktycznie, w murze był otwór, przygotowany na wmurowanie zabytkowego emblematu przedstawiającego symbole Męki Pańskiej – słońce, krzyż i ptaka. Ów mężczyzna wyznał o. Proboszczowi, że ma w domu obraz Matki Bożej znaleziony na śmietniku. Jakiś czas temu miał sen, w którym Matka Boża poleciła mu odszukać w Polsce kościół z dziurą w murze. W kolejnych snach słyszał niezbyt wyraźnie słowa „Su – le – jów”. Nie wiedział dokładnie gdzie taka miejscowość leży. Odwiedził najpierw wszystkie kościoły w Sulejówku pod Warszawą, ale tu nie było dziury w ścianie. Trafił do Kościoła św. Floriana w Sulejowie, a stamtąd do naszego kościoła cysterskiego. O. Proboszcz z początku sceptycznie podchodził do opowieści owego człowieka. Ale mężczyzna zaprosił O. Proboszcza do siebie do domu na Śląsk. Ojciec po jakimś czasie pojechał odnalazł dom pod wskazanym adresem i poprosił o pokazanie obrazu. Obraz choć zniszczony przedstawiał…Matkę Bożą Różańcową z Pompejów. Obraz Ojciec Augustyn przywiózł na plebanię. Odrestaurowali go bezinteresownie konserwatorzy dzieł sztuki z Zamku Królewskiego w Warszawie. Został poświęcony w I niedzielę października 2003 r. i oddany pod opiekę dziewczętom z Eucharystycznego Ruchu Młodych.

Obecnie umieszczony jest w Kościele w kaplicy błogosławionego Wincentego Kadłubka. I tak mieszkańcy Podklasztorza i całej Polski nie muszą udawać się na długą pielgrzymkę do Pompejów aby oddać hołd Matce Bożej Różańcowej z Pompejów.

źródło: http://www.cystersi.sulejow.pl/