Dr Iwan Kaczanowski, ukraiński politolog pracujący na Uniwersytecie w Ottawie, poddał analizie wszelkie publicznie dostępne dowody w sprawie masakry około 100 osób w Kijowie 20 lutego 2014 r. Zdaniem Kaczanowskiego wykonana analiza prowadzi do wniosku, że masakra została zorganizowana przez jakąś grupę wywodzącą się z kijowskiego Majdanu, związaną ze skrajną prawicą, prawdopodobnie Prawym Sektorem. Celem tej operacji było przejęcie władzy i z tego powodu obecny ukraiński rząd prowadzi śledztwo w sprawie masakry na fałszywe tory.
Nowy rząd ukraiński, który doszedł do władzy w dużej mierze dzięki masakrze, zafałszował śledztwo a media pomogły mu zniekształcić obraz tych wydarzeń. Dowody wskazują na to że w masakrę zaangażowani byli działający w porozumieniu członkowie opozycji i Prawego Sektora. To studium stawia nowe pytania, które wymagają odpowiedzi – pisze dr Iwan Kaczanowski.
poniżej tłumaczenie całości analizy dra Iwana Kaczanowskiego.
—————
Sprawa „masakry snajperów”
Masakra kilkudziesięciu protestujących na Majdanie 20 lutego 2014 roku była punktem zwrotnym w polityce ukraińskiej i momentem krytycznym narastającego konfliktu między Zachodem a Rosją o kontrolę nad Ukrainą. Masowe morderstwo dokonane na protestujących i poprzedzające je ostrzelanie policjantów doprowadziły do obalenia skorumpowanego i prorosyjskiego, choć wybranego demokratycznie, rządu Wiktora Janukowycza i dały początek militarnemu konfliktowi na szeroką skalę który trwa obecnie w Donbasie na wschodzie Ukrainy. Forsowana przez post-janukowyczowskie rządy i ukraińskie media wizja wedle której za wszystkie morderstwa odpowiadali najęci przez rząd snajperzy została niemal w całości zaakceptowana przez zachodnie rządy i środki masowego przekazu. Stało się tak pomimo braku śledztwa w tej sprawie i zignorowania części dowodów. Dla przykładu, prezydent Ukrainy Petro Poroszenko w swojej przemowie skierowanej do kongresu USA 18 września 2014 roku po raz kolejny stwierdził że obalenie rządu Janukowycza było rezultatem masowych pokojowych protestów ludności przeciwko policyjnej przemocy, w szczególności przeciwko zamordowaniu ponad 100 protestujących przez „strzelców” 20 lutego 2014 roku. Pytaniem pozostaje, która ze stron zorganizowała tę „snajperską masakrę”. Ten dokument jest pierwszym akademickim studium kluczowej kwestii jaką były masowe zabójstwa na Majdanie. Analiza dużej części dowodów wskazuje na zaangażowanie pewnej części opozycji (włączając w to prawicowych ekstremistów) w masakrę celem przejęcia władzy i na to że zaangażowanie to było powodem dla którego zafałszowano wyniki rządowego śledztwa.
Dowody
Wśród materiałów użytych w tym studium znaleźć można powszechnie dostępne, lecz nieudokumentowane, zatajone lub wypaczone: filmy i zdjęcia osób podejrzanych o bycie strzelcami, komunikaty spikerów Majdanu, przechwycone przez opozycję transmisje radiowe rzekomych „snajperów” oraz strzelców wyborowych i dowódców jednostki specjalnej SBU (Służba Bezpieczeństwa Ukrainy) Alfa, trajektorie lotu pocisków, raporty naocznych świadków, zarówno ze strony Majdanu jak i dowódców oddziałów rządowych, Deklaracje byłych i obecnych członków rządu, użytą broń i amunicję, rodzaje ran odniesionych zarówno przez protestujących jak i policję a także pełną dokumentację politycznie umotywowanych wypaczeń i przekłamań ze strony polityków Majdanu dotyczących występowania innych przypadków przemocy w czasie protestów na Majdanie i po ich zakończeniu oraz konfliktów historycznych. W szczególności zbadane zostaje tu ponad 30 gigabajtów przechwyconych rozmów radiowych pomiędzy Alfą, Berkutem, wojskami wewnętrznymi, Omegą i innymi agencjami rządowymi w czasie protestów na Majdanie. Pliki te zostały umieszczone w Internecie przez pro-majdanowego radioamatora na forum użytkowników skanerów radiowych, lecz nigdy nie ujawniono ich w mediach i ich autentyczność nie została potwierdzona przez władze.
W badaniu tym zrekonstruowany został bieg wydarzeń z precyzją co do minuty. Podano również lokalizację strzelców jak i snajperów rządowych. Wszystko to ustalone zostało z wielką dokładnością na podstawie synchronizacji dźwięków pochodzących z głównej sceny Majdanu, zdjęć i innych źródeł dowodowych które potwierdzają się nawzajem. W badaniu przeprowadzona zostaje analiza zawartości wszystkich ogólnodostępnych filmów z masakry, w szczególności: nie upublicznionej wersji długiego filmu z zajść na ulicy Instytuckiej z oznaczeniami czasowymi, filmów mających pokazywać domniemanych snajperów i doniesienia o nich pochodzące z transmisji na żywo w telewizji i internetowych relacjach live z Majdanu, nie edytowane, przechwycone komunikaty radiowe strzelców wyborowych i dowódców Alfy z oznaczeniami czasowymi i przechwycone komunikaty radiowe Wojsk Wewnętrznych na Majdanie. W badaniu użyto także nagrań z transmisji internetowych. Nagrania telewizyjne i internetowe przedstawiające zabójstwa pochodzące z: Espresso TV, Hromadske TV, Spilno TV, Radio Liberty i Ukrstream TV zostały usunięte z ich stron internetowych zaraz po masakrze lub też nie zostały nigdy upublicznione. Zostały one zrobione przez zwolenników Majdanu jednak spotkały się one jedynie z niewielkim zainteresowaniem albo zostały całkowicie usunięte z dostępu publicznego.
Podobnie jest z rezultatami oficjalnych badań balistycznych, broni, medycznych i innymi dowodami zebranymi w czasie śledztwa a dotyczącymi morderstw na Majdanie które nie zostały udostępnione opinii publicznej. Kluczowe dowody, takie jak odnalezione kule i broń zaginęły po dojściu do władzy post-janukowyczowskiego rządu. To badanie opiera się na dowodach przedstawionych przez media i wiarygodnych informacjach podanych w sieciach społecznościowych. Na potrzeby studium autor przeprowadził także badania terenowe w miejscach zajść na Majdanie i na ulicy Instytuckiej.
