Gdy 1 kwietnia 1656 roku król Polski Jan Kazimierz przed wizerunkiem Matki Bożej Łaskawej we Lwowie w Intronizował Bogurodzicę na Królową Polski stało się coś niezwykłego – Polska uznała królowanie nad naszym narodem Matki Przenajświętszej. Dziś zastanówmy się nad królowaniem Jej Syna nad Polską.

Sprawa Intronizacji Pana Jezusa na Króla Polski rozpoczęła się w 1937 roku, czyli od momentu, w którym Pan Jezus w orędziach przekazywanych Rozalii Celakównie poinformował, że chce być ogłoszonym Królem Polski.

Niedługo przed wybuchem II wojny światowej Chrystus powierzył Rozalii Celak zadanie – przekazanie hierarchom polskiego Kościoła wiadomości, że wolą Syna Bożego jest, aby został On uroczyście ogłoszony Królem Polski. Intronizacji powinno było towarzyszyć nawrócenie wszystkich Polaków.

Rozalia przekazała wolę Pana Jezusa ówczesnemu prymasowi kard. Augustowi Hlondowi. Niestety, mimo jego dobrej woli, cała sprawa przeciągała się. Prymas Hlond chciał mieć pewność, że mistycyzm Celakówny jest autentyczny. Mimo ponagleń Chrystusa, intronizacja nie została przeprowadzona przed rokiem 1939 i upadkiem II Rzeczypospolitej… Konsekwencją nie podjęcia działań w sprawie intronizacji, był brak zapowiedzianej przez Pana Jezusa ochrony Polski dlatego w wyniku działań wojennych w czasie II wojny światowej ponieśliśmy ogromne straty ludzkie i terytorialne, i popadliśmy w komunistyczną niewolę, z której nie możemy otrząsnąć się do dnia dzisiejszego.

Od 1937 roku sprawa intronizacji Pana Jezusa na Króla Polski jest z różnym natężeniem obecna w życiu Polaków i Kościoła Katolickiego w Polsce.

Wydarzenie z 19 listopada 2016

Wspólny wysiłek tzw. środowisk intronizacyjnych i episkopatu Polski doprowadził do ogłoszenia w dniu 19 listopada 2016 roku Jubileuszowego Aktu Przyjęcia Chrystusa za Króla i Pana.

Posłuchajmy, jak komentuje to wydarzenie Krystian Kratiuk: